opiniones de opinantes

Blogs,sobre opiniones de sucesos tanto de actualidad,como historicos, todas las opiniones seran consideradas. NO seran aceptadas las que interfieran en la vida privada de personas.

Sunday, April 30, 2006

Te recuerdo Simón

Hace un tiempo conocí a un chico que lleva tu nombre...
No me había olvidado de ti, solo estabas "guardado" en lo profundo, en lo antiguo de mis recuerdos.
Nos conocimos tu y yo, haciendo un estudio sobre la vida de los indigenas latinoamericanos, allí apenas cruzamos unos saludos, tu eras un "personaje" y yo una estudiante con grandes ideales.
Al año siguiente con sorpresa por mi parte te encontré como profesor de economía en la facultad a pesar de lo joven que eras
Te llamabamos el "quesito" aparentabas duro pero por dentro eras blando y estabas para comerte.
Pronto mis compañeros comenzaron a hacerme bromas, que si mirabas mucho para mi, que si al faltar un día, preguntaste en la cafetería a Rosita por mi . bah! yo no hacía caso, pues no veía lo que ellos.
Un día nos comunicaste que dejabas de dar clases, que tenías trabajo en tu especialidad y que la cátedra te quitaba mucho tiempo.
Marchaste.
Nos encontramos pronto, tu te hiciste el encontradizo, tomamos un café y charlamos, siguieron nuestros encuentros no concertados de antemano en la cafetería. Me enviaste flores, me hablaste de amor..
Simón, yo era muy joven y me atemorizaba una relación con alguien tan "serio " como tu ¡eras tan formal! a mi me gustaba bailar, andar en bici por la rambla con la panda, sentarnos al atardecer en la playa a esperar la puesta del sol, tocar la guitarra, cantar boleros, contar cuentos (casi todos de miedo).
No te veía a ti en ese ambiente. Eras tan joven como algunos de los compañeros, pero ya tenías un status, no hubieras estado bien tu ni nosotros.
Te dije que en ese momento no podía corresponder a tu propuesta, tu me dijiste "estoy dispuesto a esperar, todo el tiempo que necesites"
Pero, yo no lo tomé en serio, luego supe por nuestra Rosita que me habías esperado, hasta saber que me había casado.
Te casaste, yo enviudé, tu mujer te abandonó...los dos solos
Cuando estuve en America, supiste por Rosita que estaba allí, quisiste verme, segun ella aún me amabas, yo me negué. ¿por que?
Por que tu amaste a una joven delgada de largos cabellos, bastante atractiva, idealista, alegre.....de aquella chica mi querido Simón, ya no queda nada.
Soy otra persona, tambien lo eres tu.
Es mejor recordarnos como eramos, ya ahora somos desconocidos, pero siempre te recordaré mi querido Simón

Saturday, April 29, 2006

OJO AL DATO


Segun científicos de la Universidad de Santiago (Facultad de farmacia), el vino tinto tomado con moderación (2-3 vasos diarios), reduce el riesgo de padecer infartos de miocardio y anginas de pecho.
El reto de estos investigadores es desarrollar de fórmula que reproduzca de forma sintética el REVERATOL y con las mismas propiedades cardioprotectoras.
Bueno, bueno o sea que nada de cargar botellas, que pesan y ocupan sitio.
Con un frasquito de RESVERATOL solucionado.
A ver si pronto nos quitan unas capsulas de cocido, besugo al horno, etc.,etc..
Que fácil sería la vida de las amas de casa, no cargar con la compra, ni estar todos los días pensando "que pongo", ¡todo el mundo a comer a la carta!
-una capsula de pescado
-una capsula de ensalada
-una capsula de carne (preparada al gusto del comensal)
-una cápsula de vino tinto
-una de arroz con leche u otros
No lavar platos ni potas.
Eso si que sería una vida!!

RESVERATOL sustancia contenida en el vino tinto, tiene propiedades anticancerígenas, control de arteriosclerosis, artritis y enfermedades cardiovasculares.
El RESVERATOL es un antioxidante que se encuentra en varias plantas especialmente en la piel de las uvas tintas, las grosellas, las moras y los cacahuetes.


Mientras no nos den la capsulita, a tomar vino tinto eh!(que el blanco no vale)
En invierno, vino y cacahuetes mirando la tele(te dejan todo hecho un asco, pero en fin..)
En verano uvitas negras y grosellas. Muy importante mandar a la familia a coger moras, así descansamos un poco.
Mientras ...ajo y agua hasta que los de Santiago nos den la famosa capsulita.

Friday, April 14, 2006

¡¡Que viene el Papa!!!



El Papa viene a España y para eso se esta instalando en Valencia un altar de dos mil metros cuadrados, que supone un gasto por encima de seiscientos mil euros (cien millones de pesetas).
Me gustaría que el Papa llegara como digno representante de Jesús (eso es lo que proclama, la iglesia católica)
¿entonces no tendría que hacerlo humildemente, sin lujos ni ostentación? Ratzinger, en la misa de la Ültima Cena, dijo que al hombre le vuelve inmundo la soberbia de creer que no necesita a Dios, el poder y el dinero¿...? Su séquito, ¿no debería acompañarlo como apóstoles? ¿no decía Pablo a los suyos"donde llegueis trabajad para manteneros" "el que no trabaje que no coma"
¿como es que reservan un hotel completo? ¿es necesario ese despliegue de riqueza?
La visita de Ratzinger a Valencia, costará la friolera de veinte millones de euros!! y estará allí solo veinticuatro horas.
¿Como es posible ese despilfarro, cuando hay tantas necesidades que cubrir?
No se debería usar dinero de la administración pública, para montar esa parafernalia en torno a Ratzinger.
!Cuantas vidas se podrían salvar con ese dinero! ¡veinte millones de euros!!!
¡cuanta verguenza e impotencia!

Monday, April 03, 2006

No me gustan las bodas


No me gusta asistir a las bodas, y son muchas las razones.
Meses de trabajo corriendo de aquí para allí, buscando restaurantes, los mejores platos, las flores, la orquesta, la tarta, la iglesia, donde está de moda ir de luna de miel. uff.!
La gente gasta en trajes lujosos, que solo ponen ese día( a veces mas caros que el de la novia) buscan durante días los zapatos, el bolso, la corbata todo a juego y.. pensando mas en como irán los demas que en como le queda el suyo.
Las mujeres se maquillan , se peinan moños con adornos, se emocionan, los ojos llenos de lágrimas, la sonrisa embobada, como si fueran ellos quienes se casan.Estan pronto en la iglesia , para coger el mejor lugar, para ir catalogando a cuantos llegan, cuentan los invitados. Los maridos codean a sus mujeres, cuando estas se quedan mirando a un lado y por el otro aparece otra pareja a quien catalogar (¡un asco!)
Lo miran todo, el novio, la madrina, y por fin cuando entra la novia, suspiran deseando felicidades, pero mirando la cintura de la novia para ver si le notan "algo" o si se casa "por que si"
Y cuando el cura los declara" marido y mujer" las madres lloran y los demas asienten dando su aprobación, y a todo esto la mitad apenas conoce a uno de los novios, ¡uff! de verdad, no aguanto las bodas, ¡¡que no las aguanto!! y.. es por eso por lo que no asistí.Así....que cambia esa cara y deja de decirme que si "hiciste el ridículo esperando una hora en el altar" ¡¡¡No es que no te quiera!!! es que no me van las bodas nada mas
No me van...

EVAS


As mulleres fomos sempre moi inquedas e intelixentes
E isto desde Eva. Eu penso que Eva aburríase no paraíso e despois de dar unha volta sen saber que facer, mirou á árbore prohibida, e díxose, "eu vou probar, total hai tantas froitas, que ninguén o notará" e... comeu. E cando mirou ao redor, descobriu que todo era distinto e mirouse ela, e maravillouse, correu ata a fonte e ao verse reflectada díxose(coma a do anuncio)"eu creo que estou estupenda"
Chamou a Adán e cando o viu preguntoulle ¿como me ves? tapandose coqueta cunha folla. O Adán que aínda non comera quedou coa parvo, entón ela colleu otra froita, e díxolle ¡come! e el comeu
E alí comenzou a historia botáronos do paraíso sí, e tivo que parir con dor ¿pero acaso non valeu a pena?
Na historia tanto ficticia coma real, houbo moitas mulleres amadas, amadoras e amantes.
Cada unha coa súa sorte.
Temos á Xulieta de Shaquespeare namorada do inimigo da súa familia que chegou por Romeo ata a súa morte ao crelo morto a él.
Á Helena de Homero "raptada" e amada por Paris (eu o de rapto non o creo, que o Paris era un bombón) e seguida polo seu home, ata chegar a unha guerra que o mantivo lonxe da súa terra vinte anos, (penso que o Menelao, foi bastante parvo, despois de vinte anos a Helena xa tería "todo" caído. Que iso que di Gardel "que vinte anos non é nada"segundo para que digo eu)
E a bela Beatriz, seguida tras a morte polo seu namorado Dante, que pasou polo inferno, guiado polo gran Virxilio, que non poido entrar con el ao ceo por ateo.
Recordo a Alfonsina Storni a poetisa arxentina que por amor, camiñou mar adentro, co seu vestido branco ata que o mar a enguliu, dela recordo este verso "Soy un alma desnuda en estos versos. Alma desnuda que angustiada y sola . Va dejando sus pétalos dispersos"¡que fermoso!
E a raíña Isabel a Católica a cal con dezasete anos escapou e casou c on Fernando de Aragón, tan novo e arriscado coma ela.
A fermosa Mumtaz Mahal moi namorada do seu home e el dela e que a súa morte, lle contrúe o Taj Mahal(mausoleo dedicado ao seu amor)
A princesa belga Carlota que amou con locura ao seu home Maximiliano de Habsburgo.
A pobre Clara Petracci que amou tanto ao ditador Benito Mussolini que o acompañou voluntariamente ata a morte, e que no momento do fusilamento do ditador, quixo protexelo das balas co seu corpo.
E tantas, e tantas máis, mulleres reales e de fición, amadas e amantes, mulleres famosas, mulleres descoñecidas,axiña que non todas felices.
Pero coma Eva inquedas e intelixentes.
 
RelojesWebEspana!
Directorio de Blogs de Venezuela